Schipholwanbeleid

De gemiste kansen voor Nederland

Schipholgate

Systematische tegenwerking door Schiphol en de Staat

Chipshol

Ambitieuze gebiedsontwikkelaar al 20 jaar 'kaltgestellt'

JP foto Trouw - Patrick Post

Jan Poot sr. (foto: Patrick Post)

28 December 2012

'Als wij krijgen waar we recht op hebben, is Schiphol failliet' (uit: Trouw)

De jarenlange strijd die gebiedsontwikkelaar Chipshol voert met de staat over de kostbare grond bij Schiphol, heeft oprichter Jan Poot (88) niet verbitterd. "Verbitterd is zo'n groot woord", relativeert hij zijn ruim twintig jaar durende juridische gevecht. "Het is meer dat ik bedroefd ben. En ik heb last van onbegrip. Het laatste is ook de teneur van de reacties die ik krijg. Onbegrip over de laksheid van de overheid, onbegrip over de rechterlijke macht, over politici die alleen aan hun carrière denken. Uit vrijwel alle reacties blijkt dat mensen zich ernstige zorgen maken over de rechtsstaat Nederland."

Eerder deze maand maakte Jan Poot kenbaar dat hij stopt met zijn Chipshol-advertenties in dagbladen. De eerste plaatste hij in 1995, gericht tegen de Polderbaan op Schiphol. Sinds 2007 plaatste hij nog eens 88 advertenties, waarin hij met feiten zijn critici probeerde te overtuigen van zijn gelijk in het geschil met de staat. Na zijn laatste advertentie, in Trouw, kreeg hij meer dan honderd steunbetuigingen.

"Dat uw laatste bijdrage in mijn krant is geplaatst, vervult mij met weemoed", luidde een van die reacties. "Bent u inderdaad een van de laatsten der Mohikanen?"

Een ander bedankte Poot uitvoerig voor al de jaren waarin hij 'ons op de hoogte hield van dit wanbeleid'. Een derde schreef: "U bent bedonderd, belazerd en bedrogen. Door wie? De wanstaat der Nederlanden waar recht niet meer is dan iets kroms dat verbogen is."

Zulke morele steun sterkt Poot nog eens in zijn overtuiging dat het de moeite waard is geweest het gevecht met de Nederlandse overheid aan te gaan. En hoewel de jaren inmiddels voor hem tellen, straalt hij onverminderd strijdlust uit en blijft hij, meer nog dan zijn zoon Peter, optimistisch over een goede afloop: het alsnog realiseren van de Airport City bij Badhoevedorp. Alleen had Poot senior bij het begin van de affaire geen rekening gehouden met drie dissonanten, in overigens willekeurige volgorde: de politiek, de rechterlijke macht en de media.

Achtereenvolgende kabinetten, bewindslieden, Eerste en Tweede Kamerfracties, nooit hebben zij enige belangstelling getoond voor de Chipshol-affaire, concludeert Jan Poot. "We hebben volle mappen liggen met brieven aan de politiek", memoreert hij. "Er kwam nooit antwoord. Eerst vind je dat alleen onbeschoft, maar naderhand ga je aan ergere dingen denken. Bewust beleid. Alleen Adri Duivesteijn van de PvdA heeft zich voor onze zaak ingezet. Hij wilde een jaar of zes, zeven geleden een parlementaire enquête, maar dat voorstel redde het net niet. Kamerleden met Schiphol in hun portefeuille zijn nooit op onze uitnodiging voor een gesprek ingegaan. Niet een van hen! Onbegrijpelijk, de politiek heeft volkomen verstek laten gaan."

Over de rol van de media is Poot evenzeer kritisch. Het heeft hem vooral verbaasd, en regelmatig gestoord, hoe weinig eigen onderzoek de kranten en actualiteitenrubrieken in de Chipshol-affaire hebben verricht. "In een van onze laatste advertenties schreven we dat rechter Westenberg in vijf jaar voor meer dan vier ton bijkluste", geeft hij als voorbeeld. "Het leverde geen enkele reactie op van de media. In dezelfde advertentie schreven we dat Westenberg voor 65.000 euro cursussen verzorgde voor advocaten. Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt. Kan iemand mij uitleggen waarom en waarover een rechter cursus geeft aan advocaten? Het is raar dat journalisten zulke zaken niet uitzoeken."

Met zoon Peter vindt Jan Poot media al te dienstbaar aan de gevestigde orde, het gezag. "Als de rechterlijke macht klaagt over overbelasting en onaanvaardbare werkdruk, neemt de pers dat klakkeloos over. Als journalist moet je het juist omdraaien. Zolang rechters tijd hebben om aan advocaten cursussen te geven, werken zij helemaal niet te hard. Er klopt geen donder van. Het systeem deugt niet, het is corrupt. Advocaten die als rechter-plaatsvervanger op rechtbanken fungeren. Is dat onafhankelijke rechtspraak?"

Jan Poot kan zich er mateloos over opwinden. Waarom verdiepen media zich niet meer in de problematiek van Schiphol? Tegelijkertijd zegt hij: "Het is geen onemanshow van mijn kant. Toen ik in 2007 met die advertenties begon, dacht ik dat het er bij pakweg twee zou blijven. Het zijn er bijna negentig geworden. Deze zaak beheerst de familie. Het project Airport City is altijd de drijfveer geweest. Het punt was en is dat de mainport Schiphol onder de staat moest vallen en daarom moest Poot kapot. Maar er zijn ook andere dingen. Vorig jaar ben ik gestopt met skiën. Golfen doe ik nog, al is een deel van de vrienden overleden. Het kan zijn dat ik helemaal naar de achtergrond ga."

De laatste mogelijkheid hangt samen met besprekingen die de familie Poot met Amerikaanse fondsen voert om (een deel van) hun claim over te nemen. De Chipshol-oprichter wil er niet te veel over kwijt. "In en van Nederland verwacht ik weinig", zegt hij. "We zullen snel beslissen over hoe het verder moet. Eén ding weet ik: als wij zouden krijgen waar we recht op hebben, zijn de provincie Noord-Holland, de gemeente Haarlemmermeer en Schiphol failliet en heeft Nederland een probleem."

Spijt van bepaalde beslissingen heeft Jan Poot niet. "Als we ruim twintig jaar geleden de grond bij Schiphol meteen hadden verkocht, had ik een veel rustiger leven gehad. Voor mijn vrouw vind ik dat heel jammer. Maar spijt? Nou nee, ik vecht voor een principezaak."

Belediging
In het conflict tussen gebiedsontwikkelaar Chipshol en de luchthaven Schiphol werd een jaar geleden voor het laatst onderhandeld over een mogelijke schikking. Gesprekken tussen beide partijen over een oplossing leidden echter niet tot resultaat. Het aanbod van Schiphol om Chipshol zestien miljoen euro te betalen voor de 35 hectaren grond van het zogenoemde Groenenberg-terrein, naast de Aalsmeerbaan, noemt Jan Poot ook nu een 'aanslag op mijn intelligentie' en 'een regelrechte belediging'. Eerder kwam de provincie Noord-Holland wel tot een schikking met Poot. De provincie betaalde twaalf miljoen euro. De gemeente Haarlemmermeer betaalde de gebiedsontwikkelaar één miljoen euro.

‹ Terug naar het overzicht